یکی را دوست می دارم                 

                                      یکی رادوست میدارم

    ولی افسوس وصدافسوس که اوهرگزنمیداند.   

  نگاهش میکنم شاید بخواند راز پنهانم.                                       

      که او رادوست میدارم

   ولی افسوس وصدافسوس که اوهرگزنمیداند.  

  ..نگاهم را نمی خواند..             

  به برگ گل نوشتم من تو را دوست میدارم                              

        ..ولی افسوس..      

                        او گل را به زلف کودکی آویخت تا او را بخنداند.     

                          شبانگه  گفتم  ای  مهتاب سر راهت به گوش او,

               سلام  من  رسان گو  تو  را  من  دوست  میدارم.                  

   ..ولی افسوس..                   

         چون مهتاب به روی بسترش لغزید                                

 یک ابرسیاه آمد که روی مه بپوشاند...        

                      یکی رادوست میدارم

  ولی افسوس وصدافسوس که اوهرگزنمیداند.